ครั้งกีฬาโอลิมปิกเกมส์ 1992 ที่บาร์เซโลนา ประเทศสเปน ไมเคิล จอร์แดน นำทัพซูเปอร์สตาร์ไม่ว่าจะเป็น สกอตตี พิพเพน, คาร์ล มาโลน, จอห์น สต็อกตัน, แลร์รี เบิร์ด รวมทั้ง ชาร์ลส บาร์คลีย์ กวาดชัยผงาดคว้าเหรียญทองมาครอง จนทีมบาสเกตบอลชายสหรัฐฯ ชุดนั้นได้รับการขนานนามว่า “ดรีมทีม”
ในเวลาต่อมา สื่อมะกันต่างเรียกชื่อ “ดรีมทีม” กับแต่ละชุดเสมอมา จนกระทั่งมีการนำทีมชุดปี 2012 ที่เตรียมป้องกันแชมป์ที่ลอนดอนเกมส์ ระหว่างวันที่ 27 กรกฎาคม ถึง 12 สิงหาคม ณ ประเทศอังกฤษ มาเปรียบ ซึ่ง โคบี ไบรอันท์ แม่ทัพ แอลเอ เลเกอร์ส กล่าวเชิงที่เล่นที่จริงว่า “ผมคิดว่าทีมชุดนั้นมีขนาดของร่างกายใหญ่โตกว่าเราทั้ง เดวิด โรบินสัน, แพทริก อีวิง, คาร์ล มาโลน หรือว่าคนอื่น พวกเขามีผู้เล่นประเภทปีกเยอะ และอายุค่อนข้างมาก ส่วนเราเป็นประเภทม้าหนุ่ม ไม่รู้สิ ผมคิดว่าเราน่าจะล้มพวกเขาได้นะถ้าอยู่ในสมัยนั้น”
พอได้รับฟังคำสัมภาษณ์ของรุ่นน้อง บาร์คเลย์ อดีตสตาร์ ฟีนิกซ์ ซันส์ ออกมาโต้ตอบผ่านสถานีวิทยุคลื่นหนึ่งในสหรัฐฯ ทันที ว่า “โอ้ นี่ไม่ใช่การไม่ให้เกียรติกันหรอก ผมไม่คิดว่าพวกนั้นปากดีด้วย แต่ผมอยากบอกว่าพอยท์นการ์ดพวกนั้นไม่สามารถมาโค่นเราได้ ส่วนเรื่องอายุ ผมอยากหัวเราะดังๆ โคบี คุณอายุเท่าไหร่แล้ว 34 ปีหรือเปล่า แก่หรือยัง สมัยนั้นเราก็อายุประมาณ 28-29 ปี ไมเคิล จอร์แดน อายุเท่ากับผม 29 ปี ที่สำคัญทั้ง โคบี, เลอบรอน เจมส์ และเควิน ดูแรนท์ ไม่มีใครสามารถอยู่ในทีมชุดของเราได้”
สำหรับ “ดรีมทีม” ฉบับดั้งเดิมปี 1992 ประกอบด้วย ไมเคิล จอร์แดน, เดวิด โรบินสัน, แพทริก อีวิง, แลร์รี เบิร์ด, สกอตตี พิพเพน, ไคลน์ เด็กซ์เลอร์, คาร์ล มาโลน, จอห์น สต็อกตัน, คริส มัลลิน, ชาร์ลส บาร์คลีย์, แมจิก จอห์นสัน ซึ่งล้วนเป็นตำนานที่แฟนๆ ยังจดจำได้ถึงทุกวันนี้ มีเพียง คริสเตียน เล็ตเนอร์ เด็กหนุ่มจากมหาวิทยาลัยดุ๊ค (สมัยนั้น) ที่ชนะใจเฮดโค้ช ชัค เดลีย์
ส่วน “ดรีมทีม” ชุดลุยศึกลอนดอนเกมส์ คุมโดย ไมค์ ชูเชฟสกี ซึ่งมีขุนพลอย่าง เลอบรอน เจมส์, เดรอน วิลเลียมส์, โคบี ไบรอันท์, คาร์เมโล แอนโธนีย์, คริส พอล, เควิน ดูแรนท์, รัสเซล เวสต์บรูก, ทายสัน แชนด์เลอร์, อังเดร อิกัวดาลา, เควิน เลิฟ, เบล็ค กริฟฟิน และ เจมส์ ฮาร์เดน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น